दुनिया अडेको छ, म कुद्दै छु।
म तेज हुँ, म बेग हुँ।
मेरो नजरले गन्तव्य देख्छ,
मेरो मनले लक्ष्य टेक्छ।
अरुको सपनालाई तुवाँलोले छेक्छ,
मेरो सपनालाई प्रचण्डले सेक्छ।
त्यसैले सायद म लहलहाउँछु,
त्यसैले भिन्न म कहलाउँछु।
तिम्लाई विदेशकाे सपनाले तान्छ। मलाई यहि देशकाे माटाेले बान्छ। थियाे रहर तिमी सँँगै बाँच्ने तर, रहर-रहरमै लौ बिलाई जान्छ। ठूल्ठूला सपना तिम्रा; ठूलै सहरकाे, मेराे मनले सानाे गाउँलाई छान्छ। हवाईजहाजले चाेेर्ला, मन सायद तिम्राे, सिमली भुवा मेराे मन चाेरी लान्छ। जाउँ कसरी तिमी सँग परदेश? मनले यै आँगनलाई आफ्नो ठान्छ।
Comments
Post a Comment